Denizsuyukâsesi – YAZ 2019 SAYI 48 – Yazın Ortası – Seamus Heaney – Çeviren: Tamer Gülbek

 
 Çocuk avutulamaz şekilde ağladı gece.
 Bukleleri uzun ve sarışın olduğundan
 komşular ona la petite derlerdi,
 öylece dinlediler onun parçaladığı havayı
 kiremitlerini ve asmalarını nemlendiren.
 Saat beşte, ev sahibinin traktörü,
 tanıdık, cahil ve kaba,
 çalıştığında ve hırıldadığında bahçede,
 gün ışığının tadını çıkardık panjura vuran
 ve uyuduk.
                                Burgaçlarla düğümlenen,
 yüklü sessiz nehir
 çamur ve zeytin taşıdı yaza.
 Ahırdaki kiremitlerin üstüne kalıpladıkları yuvalarından
 karışık uçtu kırlangıçlar: iki kanatlı kapılar açık durdu,
 boyunduruklu öküzlerin önünde ilerledi arabacı.
  
 Kurtçukları kese kâğıtlarında aldım, şekerleme gibi,
 ve akşamları balık avladım sağlam sıcakta
 ve mısırın yeşil fena kokusunda.
 Perdelenmiş kıyıdan, şık  bir duvar süsünden çıkar gibi,
 bambu kamışlar yumuşakça ortaya çıktılar,
 kafa sallayarak ve bekleyerek, sessizliğin duyargaları.
 Çimde salyangozlar, yarasa sesi, kararan ağaçlar…
  
 ‘Christopher diş çıkarıyor ve ağlıyor geceleri.
 Ama bu ambar harika bir yer yazmak için:
 çıplak taş, eski koşumlar, çıkıntılar, raflar, kokusu
 samanın ve silodaki yeşilliğin. Şu an her yer sıcak ve sakin.
 Yirmi frank saydım olta takımına.’
  
 Son gün, toparlanırken,
 sıcak bir çıkıntının üstünde bir torba kurtçuk
 buldum ve açtım onu. Siyah
 ve titreşen bir yığın çıktı dışarı çözülerek
 çıldırmış bir polis kuvvetinin haber filmi gibi,
 güneşi gölgeleyen sinekler tül gibi ama güçlü uçtular,
 avukatları ve siyah bereleri aydınlığın.
  
 Pays basque’ın yüksek ve çıplak yollarından dönüşe geçtik
 kavşaklarında cefanın bayrak direği gibi nöbet beklediği
 ve sisteki keçi zillerinin yakınında konakladık o gece.