Şairin çocukluğundan kopmayanını severim. Ömrünce kibirsiz, kinsiz kalanını. Yaşamının her dönemi ve alanında çocukluk günlerinin oyuncaklarıyla isimsiz, hilesiz dolaşanını…
“İsmim yok benim / kibrim yok / kinim yok / uçurtmalarım,
misketlerim var da / hilem yok benim„
Şairin zulüm karşısında bile insan olduğunu unutmayanını severim. Hayata sevgi dolu düş kuyusu olanını. Sevdaları uğrunda yaralansa da nefret bağlamayan, pişman olup ağlamayanını… Zaten şairlik de düşleri, sevinçleri, umutları, özlemleri, coşkuları, hüzünleri yüreğiyle kuyulanmak değil midir? Ama nefrete, bencilliğe, korkuya yem olmadan.
“Gelse de zor günler / gelmez elimden insan olmaktan başka bir şey / düşlerim, ah, kırgınlıklarım var da / nefretim yok benim„
Şairin daldaki tomurcukla, dalgayla, rüzgârla tutuşanını severim. Yağmurun, başağın yüzünü, çiçeğinde büyüyen zerdalinin hızını tanıyanını… Şairin çimendeki sesi duyanını severim, göğe, ırmağa, toprağa ikizi gibi uyanını….
“Gelir her şey kendi özü, kendi biçimiyle / gelir yağmur, gelir başak kendi yüzüyle / ah, kaldırım taşlarının ortasında fışkıran otlar gelir / tertemiz, serin bir rüzgârla zerdali yürüyüp dala gelir„
Şairin taşta açan çimeni görenini, zor günde dik duranını severim. Hayatı aşkla sağanını, her sabah yeniden doğanını… Suskunluğun, bezginliğin, yılgınlığın kuşatması altında şairin susmayanını severim; pısmayanını, hayata küsmeyenini… Şairin yasaklara karşı kıvılcım huylusunu severim; öncü soylusunu, alev boylusunu…
“Haykırmanın yasaklandığı yerde gelir insan kendi doğasıyla / aşk gelir, aşk olsun size, ilk kıvılcımı çakanlar gelir„
Şairin karıncadan emekçi halka varıncaya kadar hayata adanmışını severim. Mahzuna, masuma, mazluma ses bulanını… Alçaklığa, hainliğe, kalleşliğe öfke duyanını. Şairin insan olanını severim.
“Tüccarlığım, yalanım dolanım yok da / kavgam var benim, kavgam / emekten yana, karıncadan yana / yaşansa da zor günler / gelmez elimden insan olmaktan başka bir şey / ah, zulme uğramışlığım var da / hainliğim, alçaklığım yok benim„
Bugün sizinle Uluer Aydoğdu’nun “Zor Günler„ adlı şiirini
bölüştüm. İyi şiir yüreğin bileği taşıdır.
Uluer Aydoğdu’dan
“Bir yanımız demire uzanır
semada güvercinler uçurur diğer yanımız„
*Yurt Gazetesi, 7 Mart 2012, Çarşamba.
"ÖFKE, son yarım yüzyılda Türk çürümesinin sanat sayesinde nasıl yayıldığını anlatıyor..."
Bütün yapılıp edilmelerin yapıp etme, bütün yapıp etmelerin de yapılıp edilmedir. Karl Marx'ın Louis Bonaparte'ın…
İşyerinden çıkıp evine giden adam işyeri ile evi arasısında kaybolmuştur. Oysa emindir evine gittiğinden.
foto: Hülya Özel Aydoğdu Kendime yenildim, en büyük zafer! Bir gün geldim ve söyledim şans…
rastgele gak der martının biri tarifesiz seferler güzeldir