YOLCU

Geldin

senle birlikte dağlar geldi, Neruda

geldi, Dante

her şeyin tanrısı

şeytan az ötede

Wagner

bir alçalıp

bir yükselip fısıldadı sular

varıp anneni emzirdin

Erciyes’i, Tekir Yaylası’nı

ah o baygın bakışların

muamma dedi içini çekerek

Borges

bir sırrı var her şeyin

usulca bir yarıktan taşa girdin

tuz olarak, uğultu olarak, kan

kaplana döndü suretin

kaplan çölde yürüyen Mecnun’a

Leyla çok uzak bir yıldızdı

gerindi

sırtını kaşıdı

teninde şeytan

bir mit

Sular seni işaret etti

yaprakların nemli

saçların dökülmekte yeryüzüne

gridir Klee gri

bir bir geçtin köyleri, kasabaları,

cinnetleri, hüzünleri

çocukları, akşam üzerlerini,

suları, efsaneleri

vardın

vardın mı ey!

Seni gidi şüpheci

şüpheci

şüpheci.

Kanma sakın

vardığını söyleyenlere

hep yolcusun.

Yol boyunca kazandığın şeyleri

hatırla

suları

atmacaları

soğukları

mola yerlerinde göz göze geldiğin

insanları

gözünü ayıramadığın

ayrılırken içinin burkulduğu

sevgilileri.

Ayaklarını sokup

şarkılar söylediğin umudu.

Shakespear’i

içinde enva-i çeşit balığın dolaştığı

yüreğin gıcır bir misket

yuvarlanırken Hüsn-ü Aşk’ta

yol işte

oluşur

bir tek yol kalır geriye

birkaç kez koklanmış sevgilinin

gerdanı

hiç giyilmemiş ipek bir gömlek

tazeliğinde

Slyvia Plath kalır

bulutlar kalır, çardak altları

bağ bozumlarının o meşhur

akşamları.

Bak çekmecelerine eskinin

hepsi gerekli

yağmurlar yalnızca yağmur

gökyüzü bildik bir yüz

anlıyorsun ki şimdi

başka bir şey oldu dünya.

Anladın mı?

hayal/et hiç bitmeyecek çünkü, Uluer Aydoğdu, Pervaz Yayınları, Ankara, 2005.

http://www.sub1.farmaupdate.com/siir/u/uluer_aydogdu/yolcu.htm