Zamanın çocuklarıyız. Anne ve babalarımız da zamanın çocukları. Parsifal’da ne deniyordu: “Zaman, burada uzaylaşıyor.” Ah, evet, Valery’nin dediği gibi “zaman inşadır”.
Seni ta kuarklarından tutup ellerine, gamzelerine, çocukluğuna kadar sevmek seni yakından, seni uçlarından, seni ortandan…