Dünya hakkında bir dünyayım. Karınca da dünya hakkında bir dünya. Ağaçlar da dünya hakkında birer dünya. Tüm şeyler, nesneler, bedenler istisna, bunu bildiren bildiren birer beyan. Kirpinin bedeni dışında anlam, değer ve kuralları yok çünkü bedeni anlamın, değerin, kuralın ta kendisidir.
Geçen sene Hülya’lı Kızın Bahçesine gelip yemek yiyen karı-koca kirpiler yavrularıyla buradalar. Köri, Mars, Zeliş ve Odin var sonra. Dört evlat. En üst katta ise titrek diye bir hastalıktan dolayı fiziksel özürlü iki yavru kedi Aliş ve Miço koçaman oldular. Özürleri umurlarında değil. Ben de umursamıyorum.
Orta kattaki balkonda “kuşların kraliçesi” iki kumru: Kû ve Ma. Her sene 9 kere kuluçkaya yatıyorlar. 5. kuluçkadan doğan Mona iki gün önce yuvadan uçtu. Ve yuvada iki yumurta var.
Ve bahçede 11 kedi: Ares, Luna, Cuma, Maya, Macellan, Mia, Pia, Eflatun, Aristo, Güzel Surat Zıpır ve Şehla… Kocaman bir aileyiz. Öbekleşme, tek parça bütün, tek parça çoğulluk.
Gelir her şey kendi biçimi kendi özüyle dünya kendine benzer.
sarksak eşyanın hiç taraflarına şiir üzerine şiir düzenlesek
dipteyim/tersinden bakarsanız yukarıda/ağrım hep turfanda/ kalbimi parlatırım sabah akşam halil rıfat’ta/hayat, maliyetini karşılamayan iş.