upuzun bir mektuptun işte sen
kendinde, kendi kendine, kendini yazan
seni öptüğümde rüyana kadar gittim
evine, kuş maddene
orada of
bir ormanda kaldım, bir içte
uçtum, uçtum orada of
ne iyiydim ne kötü
ne bendim ne başka bir şey
Seni ta kuarklarından tutup
ellerine, gamzelerine, çocukluğuna kadar sevmek
seni yakından, seni uçlarından, seni ortandan
çiçekler nasıl açıyorsa
açışına bırakmak seni
Gelir her şey kendi biçimi kendi özüyle dünya kendine benzer.
sarksak eşyanın hiç taraflarına şiir üzerine şiir düzenlesek
dipteyim/tersinden bakarsanız yukarıda/ağrım hep turfanda/ kalbimi parlatırım sabah akşam halil rıfat’ta/hayat, maliyetini karşılamayan iş.