foto: hülya özel aydoğdu
Bir gün geldim ve söyledim şans ya da kader denen şeyin cömert
bağrından. Varoluşun aç ve cesur sesiyle: Ben Hiperborea’lıyım,
hayatın ağrıyan yeridir hallerim. Evim basit bir kabuk, gönlüm şu
dalgalanan okyanus, orman ahlakım. Her nefeste içime çekip kâinatı
her nefeste geri veririm. Kendi kendime kendimi solur, kendi
kendime kendimi var ederim. Şimdi, burada gürleşen kalp
ormanında geçer günlerim, aşk boylarında, kavga tarlasında.
Oluşmaktan başka bir şey bilmem. Bana “aferin” der mi Turgut
Uyar acaba, göğe en iyi ben bakarım. Karınca sözüdür, herkes
göğe bakarsa o sene çok olurmuş aşk ve zerdali. Hayatın bir
bildiği olmalı, benim bildiğim matematiği olmayan bir
matematiktir hayat. Böyle iyi, böyle çok iyi, “kertenkele kralım”
ben lemurların arasında, çiçekler tanrıdan daha gerçek.
https://ulueraydogdu.com/hulyali-kizin-bahcesi/ Ben çok uzak bir gelecekte oturuyorum, atların yürüyüşünde, ey sevgili, ben senin geleceğinde oturuyorum.…
Dirim, ölümün ölüm, dirimin güzel annesidir. https://youtube.com/shorts/-wrau8uSF2s?feature=share
geceye başlık benimle kırıştıran ay. Kulağıma hangi sevdalar, sönmüş yıldızlar zonklar kristal bardak eski rakılara…
https://youtu.be/KEQRUVUUNtM "No. 11" Ayşen Deniz Onaral'ın "No. 11" isimli şiirinden, Erkan Karakiraz tarafından uyarlanmıştır. ŞİİR…
“O yüzden Haşmetmeap / Lordunuzun kaybına yamuk bakmak / Ağlanacak öyle elem şekilleri bulur ki…
Alaybey Vapuru, 7 Nisan 2001, Güzel, İyi Talihim pervazlı sonlu alandan sonsuzluğa bakan bir pencere…