6 Eylül 2021

Seni seviyorum diyorum ya sevgilim
ummanı sezince titreyip ürperen zerreden söz ediyorum
kuşlardan
yanakları al al olmuş şiirlerden
başka neyim var ki.

Ortası vardır insanın en ortası, hıncahınç direniş.

Ben sana bir şiir okuduğumda sen de bana bir şiir okursun. Hobaaa… Potlatch!

Hiç kimsenin dışarıda kalmasına gerek olmayan yuvarlak masadır potlatch. Bir anda dünya değişir, buralar aşklık olur, şiirlik olur, dostluk olur, bak keyfine.

Ulu bir erdi Rimbaud
varmağla bitmeğle işi olmayan
“fru fru eden yıldızların” etrafında dönende
Habeşistan diye doludizgin atına atlayıp ummana açılanda
Eliz, 2019.

İmlasızlık da denilebilir kuşların uçuşuna.

dirim ölümün
ölüm dirimin güzel annesidir
aynı şiirin iki kıtası

“İnsan zihinden daha hızlı ise kadın yüreği vardır”, diye ünlüyor Kazanackis, Günaha Son Çağrı’da. Kazanackis’in böyle bir dolu varoluş açıcı şurubu var. Peki, bu “insan zihninden daha hızlı yüreklerin”  farkında mısınız? Soru bu ve önemli. Farkındalık, fark yaratacak olan bu. Buradayım.

Yunus’ta yunmuşluğum var benim

Rüzgar
tarifesiz seferlere anne, o hüzünlü gar
hep “martı kuşu” kokar
içlidir türküler buradan ta Rumeli’ye kadar
alını da kuşan morunu da
hiç bitmez çünkü ne vuslat ne hicran.

Oyalanma, kuzey rüzgarı kapıda
bir yudum daha al rakıdan
şerbetlensin için, kişnesin
“edalım” de o kırlangıca
dalım de, alım
“senin yüzünden bu hâlim”.