Ama önce kendimi kündeye getirmem gerek, kendini alt etmektir benim işim.
Mevziiye girmek çerçeveye girmek demektir, bir biçim edinmek şiirlisinden, değilse yoksun. Bir tarihe, bir coğrafyaya, bir rüyaya girdim: Gözlerim sende kulağım Kâinat’tan Sesler Korosu’nda. Şimdi, ah, saçlarına tutturduğun rengârenk tokalar gibiyim. Uyandırdın geleceği gidiyorum. Bir cana kıyma ve yaratma cesareti derinlerden ellerime, gidiyorum.
Borsaya karşı salto pozisyonu alışım da var yavru kuşum Günerli’de yatıyorken bir garip sigara içişim. Ama önce kendimi kündeye getirmem gerek, kendini alt etmektir benim işim…
Gelir her şey kendi biçimi kendi özüyle dünya kendine benzer.
sarksak eşyanın hiç taraflarına şiir üzerine şiir düzenlesek
dipteyim/tersinden bakarsanız yukarıda/ağrım hep turfanda/ kalbimi parlatırım sabah akşam halil rıfat’ta/hayat, maliyetini karşılamayan iş.