AŞK BAŞLAR ve BİTER…
———————————-
Orhan Tüleylioğlu / Milliyet Sanat, 1 Eylül 1995.
———————————-
Yaşlı Büyücünün Memeleri /
Uluer Aydoğdu / Prospero
Yayınları / 48 sayfa / Ankara /
1994.
———————————
Şair, aşkın her şeyin efendisi olacağı
çağı bekler. Umut için yazar şiirlerini.
Aşkın büyüsüne kapılmış, gözleri
sevdiğinde kalmıştır. Günlerdir hiç-
bir şeyi görememektedir: bilseydin göz-
lerimin sende kaldığını / anlardın
günlerdir hiçbir şey görmediğimi.
Sevinçleri budanmış kutsal şehirlerden
umutla ve sabırla geçer. Çiçeklerle
süsler yollarını şehrin. Aşkın maketini
denize bırakmıştır. Ayaklarını şiire
sarkıtır.
Gitmeli gerilere
Çok daha gerilere
Örneğin bir kedi mevsimine
Aniden arka arkaya doğarak
Henüz doğmuş bir bebeğin
mor renginde
Baharlar ölü olarak ele geçirilir. Ay
sorgusuz sualsiz öldürülür. Hep
aynı yaprak düşer, hep aynı
yağmur yağar. Defalarca yürünür
o kısacık yollar. Düş çekip gider
yaşamında, aşk ise gömülür.
Bembeyaz günlere sarılmış bu
gizli oda, ete gömülmüş incecik
kıymıktan başka bir şey değildir. Ve
her yönden bir esinti, serinletir bu
acıyı.
Sevdiğinin gözleri hiç kapanmayan
bir çarşıdır onun için. Gökyüzüne
benzetir onu. Çünkü bir tane gökyüzü
vardır. Sakalları yüzüne bıraktığı
hüzündür. Geçtiği yolların izleri
kağıda düşer, şiir olur.
Sanki bir kutudan
Hiç bitmeyecekmiş gibi
Rengarenk mendiller çıkaran
Bir sihirbaz yüreğim
Mavi sözlerini çıkarıyor
Sarı saçlarını
Neden çözmeye çalışayım
Bedenime bıraktığın ölümsüz
işaretleri?
Kırık bir dizedir o. Belki bir fay
hattı. Anılar bırakıldığı yerde
kalır. Yavaş yavaş eskiyen birer
eşya gibidirler onlar. Şairin dili
yalnızlığın bulduğu alfabedir. Ki
yalnızlığı saran ince bir kabuktur
sevdası. Acı çok yakınındadır, el
yordamıyla arar sevinçleri, içi
ıssız bir ada gibidir. Her toprakta
büyüyecektir çekirdeği yalnızlığın.
Bir gün kapını çaldığında
Kuşlar
Söyle onlara
Kanatsız olduğunu
Yere düşen bir kitap gibi duran
yaşamını alıp başucuna koyar. Bir
bir karıştırır geçtiği yolların
sözlüklerini. Ülkesine içki masasında
rastlar.
Hep yeniden, hep silbaştan
İşte günün mönüsü
Buyurmaz mısınız?
Lütfen, lütfen buyrun
Sarhoş masalarında mezedir bu ülke
Sonra unutulur bir köşede
Kah… Kih… Koh
Ona göre, geçmişi sıcak tutan sarı
kadifeden bir paltodur sonbahar.
Son kez gider yapraklar. Sahne
yeniden kurulur, yakışıksız düşler
temizlenir.
Tenindeki eksik yerlere yapıştırmak
için antika dükkanlarında arar aşkının
parçalarını. Yapımı durdurulmuştur
insanın. Yeni bir meme gerekiyordur
artık insanlara.
Evet, işte yine bir ilk kitapla ve yine
genç bir şairle karşı karşıyayız. Uluer
Aydoğdu, başarılı bir çalışmayla şiir
denizindeki yerini alırken aşkların
başlayıp bitebileceğini, şiirin ise hiçbir
zaman tkenmeyeceğini duyumsatıyor
bize.
Okunması ve üzerinde düşünülmesi
gereken bir kitap.