https://www.facebook.com/share/r/15EQPZEgSg/
Ve sonsuzluk ve o bir gün
Eskiyi özledim mektup yazıyor, mektup yazmayı özledim eski yazıyorum.
Hülya,
7 Nisan 2001. Yirmi dört yıl önce bu saatlerde Karşıyaka Vapur İskelesi’nin önünde buluşmuştuk. İskele binasının üstünde bir lokanta var. Oraya çıkarken sırtındaki çilleri gördüm, üzerinde kırmızılı, morlu, beyazlı o çok sevdiğim batik bluz:
…
sırtındaki çillere vurulmuştum ilkin
o büyülü bahçe ile
dalınca hiçine hiçine aşkın
gövdem ateşe
ateş gövdeme davrandı
hey gövdem
dünyaya katıldın bir kere
dünya sana katıldı
karılıyoruz be
daha ne
pişiyoruz hey ateş
solacağı halde açan çiçekler kahramandır
aşk olsun onlara
kelebekler, arılar konsun
biliyor musun
bunu şiir olsun diye yapıyorlar.
Sen bana gökyüzü verdin
sen bana kanat
bir garip ötüş sen bana.
Bu satırlar bugünlerde çıkacak olan Çilliçotlu, adlı kitabımdan (Kuşlar gibi yaşayan/kadınlar büyütür insanı orta yerinden/Hülya Özel’e), haber vereyim dedim.
Ah be Hülya…
Sana rastladım bir kere
rastlamak, tutup kapmaktır
düş çalmak, gelecek çalmak, can eriği
aşık olunmaz
ürperti deposu olunur zaten
hiç böyle dolu olunmamıştır
hıncahınç hasret
biliyorum çölde konuşuyorum
çöl işte
kendime tatbik ettiğim kuvvet
tek özgürlüğüm benim
zarların havada yuvarlanışı
bunun tadını neyle kıyaslayabilirim
mecburen galip gelen gözlerinin darbesidir
neşenin sıçraması
her şey olabilir burada
o kadar hayal sundun ki bana
yüreğim kesinleşip
keskinliğim yürekleşti
şimdi daha iyi görüyor ve işitebiliyorum
güllerin açarkenki sesini
diplerde birikeni
her şeyden öte
ne derler ona
tüm tarih mevcut sende
tüm coğrafya
tüm evrim
katı hâlin ile, sıvı hâlin, kaçış halin
pek tabii
her şeyi birbirine bağlayan bir hareket var daima
alacalı ve sıracalı
yaşamak kadar ölmeye de çağırır beni
gidip ölür
ölüp doğarım.
Bu satırlar da 2013 basımı Yeryüzü Yeniği, adlı kitaptan, bilirsin.
Hayde, daha Ildırı’ya (Kızıl Kent) gideceğiz.
Ulu
7 Nisan 2025