Uluer Aydoğdu

Abim, kendinde, kendi kendine titreşen ışık sicimidirabim, şiir oklavasıyla dünya hamurunu açarabim, sözcük diker sabah akşam yazı toprağınaabim, dünyaya bulaşmış kederi, acıyı yıkar her...

Siz hiç böyle Nihat gördünüz müben görmedim, muradı devrimdirdağ dedi mi biri, yanına ormanı koyar hementoprak dendiğinde, başağı koyar üstüne ille deabimin güzel penceresi...

Bütün yollar kamusal evimiz meydanlara çıkar dışarıya çıkıp o büyük içe karışmak gerek kağıdın yırtılırken çıkardığı ses direnişin sesidir onu işitip tefekkür etmek yıkımı yıkıp buraları şiirlik yapmak gerek buraları...

Hava giderek kararıyoralevi koruyalım Hülyaateş bizim dinimiz.

Yapılıp edildiğin dünyayı yapıp ediyorsun işte şiir ile, miir ile.

Dünyanın uzvusun dünya senin doğal uzantın.