Kategori: şiir

Kendi kendine kendini kündeye getirmek

Belki bir marangozun çattığıdır bu sabahlar, bu iç geçirmeler.

Ben çok uzak bir gelecekte oturuyorum, atların yürüyüşünde, ey sevgili ben senin geleceğinde oturuyorum. Bir kuşta, bir gülde, bir akşamda, pervaza dayanmış bir dirseğin burkuluşunda oturuyorum.

Aldığı her solukta kendini yaratıp verdiği her solukta kendi canına kıyan soluk alıp verme hakkında bir soluk alıp verme.